Bands uit Amerika hebben niet langer het monopolie op groovy, vuile southern rock, want ook moderne heavy metal met een southern rock touch komt uit het Duitse Munster! Het groovende kwartet "Abandon Hope" komt zeker uit de zuidelijkste hoek van de stad. Ergens tussen de plaatselijke whiskystokerij en een kampvuurplaats, waar je samen kunt rondhangen tot in de zwoele zomernacht, terwijl je de gitaar uitpakt op het geluid van tjilpende krekels. Het kampvuur wordt dan snel platgeslagen en de akoestische gitaar tegen de boom gesmeten. Want "Abandon Hope" rockt en doet het geweldig. Er is veel van de diepe, sombere, heavy-metal, eschatologische whisky-gelukzaligheid van de "Black Label Society". Bij "Abandon Hope" klinkt de bandnaam al somber en dat geldt ook voor de sfeer die het album "Settle The Score" uitstraalt.
Hoewel de band al meer dan tien jaar actief is, is het huidige werk «Settle The Score» pas hun tweede release naast de EP «Existence» en het debuut «The Endless Ride» is al acht jaar oud. Over het algemeen is «Settle The Score» een goed geproduceerde schijf die een paar luisterbeurten nodig heeft, aangezien het in het begin een beetje verwarrend wordt. Je komt er niet van af dat meerdere bands hier troeven zouden kunnen uithalen, want invloeden van Zakk Wylde, Life of Agony, Danzig, Soundgarden, Pantera, Alice in Chains, Clutch, Orange Goblin en Co. zijn niet te ontkennen. Maar deze zijn niet de maatstaf, maar slechts de inspiratiebron voor de band. Want «Abandon Hope» bereikt zeker niet de kwaliteit van deze grootheden, maar ze bereiken altijd het speciale effect van vast komen te zitten in een nummer en losgaan.
Verlaat de hoop - Sally (officiële video)
Op "Settle The Score" gingen de vier muzikanten op pad alsof ze nog rekeningen te vereffenen hadden. Over het algemeen valt het afwisselende gitaarwerk van Waik op dit album erg in de smaak. De kreunende, brullende riffs klinken vies, maar vloeien "als geolied" en stuwen de muziek behoorlijk voort. De huiden van drummer Alex worden strak gespannen en zanger Hommel zingt prettig onvriendelijk. Toegegeven, het is even wennen, aangezien de eerste luisterindruk het "onrein" doet lijken, alsof het de noten niet goed raakt. Net als bij muziek ligt de focus hier waarschijnlijk meer op het transporteren van emoties en de nodige expressie van de stem dan op het altijd raken of vasthouden van de “juiste” toonhoogte. Maar ik kan begrijpen of dat het plezier van de muziek van «Abandon Hope» voor de een of de ander vermindert.
Al in de opener "Right Or Not" gaat de zang in het refrein omhoog. Ook «Catharsis» begint verleidelijk stoomrollend en varieert later in dichtheid en druk wanneer het melodieus wordt in de zang en ook in de sololijnen. Ook «Jackyll & Daniels» begint wild in een plechtig, sfeervol refrein en helemaal op het einde bevriest het nummer als lava die koud wordt. Maar de evenwichtsoefening werkt het best met «The Core», een hoogtepunt van het album: eerst een nekbrekende headshake, dan hallucinerend kalm, in grungy, stoere somberheid. Later rijd je wat verder naar beneden en voeg je diepe pianoklanken toe. Dus Abandon Hope beheers complexiteit. Dus "Sweet Surrender" duwt het tempo echt op en "The City" maakt veel lawaai en trekt op een zwaar-doomachtige manier aan de spanningscurve in het refrein. Positief opvallend zijn de twee stukken, waarvoor ook video's verschenen: "Sally" is een soort "powerballad" en had ook zo op een Nevermore-schijfje kunnen staan. En dan is er nog het titelnummer "Settle The Score", dat langzaam wordt uitgepakt...
Laat de hoop varen - reken af met de rekening
Het komt erop neer dat het album te vaak klinkt om te verwachten als je eenmaal de richting hebt bepaald en de algehele uitstraling komt niet in de buurt van bands als de eerder genoemde Black Label Society. Nog steeds een mooi ding en je kunt van de jongens horen dat deze muziek precies is wat ze willen doen. «Abandon Hope» doet hier veel meer goed dan fout. De muziek knalt keihard uit de speakers, het geluid is aards maar niet te modderig. De nummers zijn gevarieerd zonder stilistisch willekeurig over te komen. De muziek spreekt veel meer het emotionele centrum in de maag aan dan de fijne synapsen in de hersenen. Maar het voelt gewoon goed en goed. «Settle The Score» is een album dat gericht is op luisterplezier.
Je kunt het album maken koop in onze winkel.
Tracklist:
- Goed of niet
- katharsis
- beroering
- De Core
- De schuld vereffenen
- Jackyl & Daniels
- Memories
- De stad
- Sally
- Zoete overgave
[rwp-review id=»0″]
Meer voor jou:
"Dravens Tales from the Crypt" betovert al meer dan 15 jaar met een smakeloze mix van humor, serieuze journalistiek - voor actualiteit en onevenwichtige berichtgeving in de perspolitiek - en zombies, gegarneerd met veel kunst, entertainment en punkrock. Draven heeft van zijn hobby een populair merk gemaakt dat niet in een hokje te plaatsen is.
Mijn blog is nooit ontworpen om nieuws te verspreiden, laat staan om politiek te worden, maar met de actualiteit kan ik het niet laten hier informatie vast te leggen die anders op alle andere kanalen wordt gecensureerd. Ik ben me ervan bewust dat de ontwerppagina voor velen in dit opzicht misschien niet "serieus" lijkt, maar ik zal dit niet veranderen om de "mainstream" tevreden te stellen. Wie openstaat voor niet-statelijke informatie, ziet de inhoud en niet de verpakking. Ik heb de afgelopen 2 jaar genoeg geprobeerd mensen van informatie te voorzien, maar merkte al snel dat het nooit uitmaakt hoe het "verpakt" is, maar wat de houding van de ander er tegenover is. Ik wil niemand honing op de mond smeren om op welke manier dan ook aan de verwachtingen te voldoen, dus ik zal dit ontwerp behouden omdat ik hopelijk op een gegeven moment kan stoppen met het maken van deze politieke uitspraken, want het is niet mijn doel om door te gaan zoals dit voor altijd 
Ik laat het aan iedereen over hoe ze ermee omgaan. U bent echter van harte welkom om de inhoud eenvoudig te kopiëren en te verspreiden, mijn blog is altijd onder de WTFPL-licentie.
Het is moeilijk voor mij om te beschrijven wat ik hier eigenlijk doe, DravensTales is in de loop der jaren een cultuurblog, muziekblog, shockblog, techblog, horrorblog, leuk blog, een blog over gevonden voorwerpen op internet, internet bizar, trash blog, kunstblog, boiler, tijdgeestblog geworden , Scrap blog en grabbel blog genaamd. Alles wat klopt ... - en toch niet. De belangrijkste focus van de blog is hedendaagse kunst, in de breedste zin van het woord.
Om de werking van de site te garanderen, bent u van harte welkom Doe een donatie via creditcard, Paypal, Google Pay, Apple Pay of automatische incasso/bankrekening. Veel dank aan alle lezers en supporters van deze blog!
