Battleaxe was in de jaren 80 de helden van de New Wave of British Heavy Metal, maar daarna werd het stil rond Dave King. Toen in 1983 het debuutalbum "Burn This Town" en in 1984 "Power from the Universe" uitkwam, was de trein naar commercieel succes al vertrokken. Het kwartet rond zanger Dave King had zeker de potentie om op grotere schaal bekend te worden. Dat dit niet het geval was, was waarschijnlijk ook te wijten aan het feit dat het derde album van de band ("Mean Machine") in 1987 door de band werd opgenomen, maar nooit het levenslicht zag. Sinds de terugkeer bijna vier jaar geleden is de comeback-schijf van Battleaxe er, na decennia van winterslaap zijn de Britten weer wakker geworden en rijst de vraag of het opstaan de moeite waard was.
En dat is het echt! Want originele zanger Dave King heeft nog steeds een raspende stem, die de twaalf frisse comeback-anthems met veel peper verfijnt. Muzikaal doet Battleaxe denken aan een mix van Accept en AC/DC gecombineerd met invloeden uit de NWoBHM. Originele leden Dave King (zang) en Brian Smith (bas) evenals Mick Percy (gitaar) en Paul Atkinson (drums) leveren een nieuwe mijlpaal voor het genre met «Heavy Metal Sanctuary». Natuurlijk hebben de laatste 20 jaar hun sporen nagelaten op Battleaxe en dus is er geen retro sound uit de jaren 80, maar moderne, snelle, pure Heavy Metal. Er zijn dus geen experimenten, die het album sowieso alleen maar zouden hebben beschadigd.
Battleaxe biedt de luisteraar steeds meer groovy beukers, die zowel leven van King's stem - die hier en daar aan Udo Dirkschneider doet denken - als van de riffs van gitarist Mick Percy. De titelveroorzakende opener bepaalt zonder aarzelen de richting voor de volgende 48 minuten. Zonder technische tierelantijntjes, maar met een hoog energiegehalte komen de nummers tot de kern. Helaas zijn de songstructuren iets te simpel gehouden, waardoor men soms een verrassende wending in de stukken wenst. Technisch zit het allemaal goed in elkaar, maar met "Heavy Metal Sanctuary" zie je waarom het niet genoeg was voor een succesvolle carrière. Nummers als "Devil Calls", "Kingdom Come", "Hail To The King" of "Too Hot To Handle" missen simpelweg duurzaamheid. Dat betekent niet dat het album een slecht album is, maar het mist echte hoogtepunten.
Heavy Metal-fans zijn welkom om een oorsprong te maken en fans zullen het daar zeker niet mee eens zijn, maar het komt erop neer dat «Heavy Metal Sanctuary» te weinig heeft om Battleaxe te laten opvallen tussen de massa. Met name in deze sector is de concurrentie weer heviger geworden en het zou voor de Britten dus moeilijk moeten worden om zich te laten gelden. Aan de ene kant is het rauwe maar charmante geluid waarmee de oude rotten hun album presenteren positief. Maar het twaalfdelig is te voorspelbaar, al proberen Dave King en zijn mannen met alle middelen afwisseling in het spel te brengen. Ondanks kleine snelheidswisselingen hier en rustigere tonen daar, presenteren veel tracks zich volgens het bekende schema, wat in het begin leuk is, maar na verloop van tijd een beetje onspectaculair lijkt. Als je nog steeds van charismatische en nuchtere heavy metal houdt en met een stalen vuist en vurigheid onder de douche wilt meezingen met een handvol anthems, ben je bij Battleaxe aan het juiste adres. Stevige heavy metal uit Sunderland, waar licht en schaduw elkaar de hand drukken. Een relatief ongecompliceerde, nuchtere productie ergens op het snijvlak van nieuwere Accept, UDO en ook een beetje Hell.
Je kunt het album maken koop in onze winkel.
Tracklijst:
- Heiligdom van zware metalen
- Geschokt en verbijsterd
- Heil aan de koning
- Rebel met een doel
- Geef het meer
- Te warm voor de hel
- Revolutie
- Een opmaat naar de strijd / De legioenen verenigen zich
- Geesten van de gevallenen
- Duivel roept
- Kingdom Come
- Romeo
[rwp-review id=»0″]