Monomanie is een term uit de psychiatrische pathologie van het begin van de 19e eeuw en betekent zoveel als enkelvoudige waanvoorstelling in tegenstelling tot volledige krankzinnigheid. In 2003 was deze term de sjabloon voor de naamgeving van de Hamburgse band Van Mono Inc. en hit 10 jaar later in 2013 Van Mono Inc. weer een hoofdstuk in haar werk! Joachim Witt en Mono Inc. mastermind Martin Engler zijn sinds Witts laatste cd dikke vrienden geworden en zo kwamen ze op het idee om samen een nummer te doen. Maar toen het ging om de vraag wie in welke taal moest zingen, konden de twee het aanvankelijk niet helemaal met elkaar vinden. Maar toen Witt een Engels couplet schreef en Martin een Duits refrein schreef, werden de windingen van beide hersenen echt actief. De liefde voor muziek heeft de twee polen met elkaar verbonden en de Hamburgse rockband slaagt erin zichzelf opnieuw uit te vinden met "Nevermore", trouw te blijven aan hun geluid en toch een nieuwe Mono Inc.-dimensie op de markt te brengen. Kon de veelgeprezen voorganger “After the War” al ophelderen, nu met het nieuwe album “Nevermore” is er weer een mooi moment van sfeervolle rockentertainmentkunst in huis.
Zoals eerder vermeld, zijn Martin Engler en Joachim Witt goede vrienden en vieren ze elke week hun "Club of Living Poets". Joachim profiteert van het feit dat Martin een uitstekende kok is, Witt zelf kan niets aan het fornuis, maar geniet van voortreffelijke gerechten. In de context van deze 'club van levende dichters' ontstaan duistere ideeën. Een van hen was om samen een nummer te doen, wat op het eerste gezicht niet verwonderlijk is, maar toen het ging om de vraag wie in welke taal moest zingen, konden de twee het aanvankelijk niet goed met elkaar vinden, want traditioneel zingt Witt in het Duits en Engler in het Engels. Maar toen Joachim een Engels couplet schreef en Martin een Duits refrein, kwamen de hersens van de twee pas echt op gang. Het resultaat is een nummer waarin Martin door Joachim werd geïnspireerd om het Duitse refrein te behouden, waarna hij een puur Duits couplet bijdroeg. Het resultaat heet "No way too far" en "zou mensen moeten aanmoedigen", zeiden de zanger van Mono Inc. en Witt in koor.
Gedreven door deze inspiratie ontstonden een aantal nummers in het Duits bijna als in een vlucht, waar de band erg blij mee is. "Stilstand zou voor ons een creatieve dood zijn, daarom hebben we deze stap gezet en staan te popelen om het nieuwe facet aan de fans te presenteren." Muzikaal valt Mono Inc. in te delen tussen alternatieve en donkere rock en hun albums worden gedragen door een serieuze, soms sombere stemming. Veel voorkomende thema's zijn verlies en scheiding. Naast de hoofdinstrumenten van de bandleden in de vorm van gitaar, bas en drums worden er bij concerten ook andere instrumenten gebruikt, dus Martin Engler speelt graag akoestische gitaar en piano. Hoewel de band uit Duitsland komt en daar, met uitzondering van enkele concerten in het buitenland, voornamelijk optreedt, zijn de teksten van Mono Inc. tot nu toe zonder uitzondering in het Engels. Met "Nevermore" worden voor het eerst Duitse teksten gebruikt, die schitteren van lyriek en poëzie en de geweldige melodieën zijn meteen pakkend. Een jaar na het Top 10-album "After the War" presenteert Mono Inc. zich zelfverzekerd met nieuwe en gevestigde invloeden en stormt verder op weg naar monomane wereldheerschappij.
Met het eerste nummer heeft het album een opener die echt een klap uitdeelt. Dit levendige, aanstekelijke nummer viel me op toen ik het voor het eerst hoorde en nestelde me daar. Neem een populair kinderliedje, laat het door een kind voordragen, verwerk het tot een pakkend refrein, onderleg het met een NDH-riff, voeg een keyboardtapijt toe aan de volheid en je hebt een verpletterende hit. Na zes Engelstalige albums laat het eerste nummer in het Duits zich van zijn allerbeste kant zien en sinds de eerste luisterbeurt betrap ik mezelf erop dat ik het nummer voor mezelf aan het fluiten ben. Het nummer zal zeker de dansvloeren vullen op het volgende Gothic feest. En zelfs als je het liedje uiteindelijk niet leuk vindt: "Drie dagen regen, drie dagen sneeuw, dan doet het geen pijn meer." De enthousiaste stijl van het Hamburgse kwartet is in de loop der jaren uitgegroeid tot een interessante en plezierige mix van vele bewezen componenten die het alternatieve rockgenre kent. De talrijke hitmelodieën op dit huidige schijfje zijn weer en zoals je van deze band mag verwachten, zo ongewoon als sneeuw in de Sahara.
"Nimmersatt" overtuigt met een werkelijk enorme variëteit en er zijn altijd nieuwe subtiliteiten in alle stukken. Ik kende de dark gothic rock/pop-formatie met Martin Engler (zang), Katha Mia (drums), Carl Fornia (gitaar) en Manuel Antoni (bas) tot het Greenfield Festival niet, maar ik hield van de overtuigende live-uitvoering met zijn grandioze kracht. Om deze reden was ik natuurlijk enthousiast over het nieuwe album. De hele schijf wordt gekenmerkt door een zekere warmte, die wordt versterkt door de stem van Joachim Witt. Even kansrijk om een hit te worden is “Alles dat blijft”, dat wat meer orkestraal wordt gebracht. Na rustigere stukken “Euthanasia” en “A better way to die”, gedragen door Martins diepe, melancholische stem, overtuigt “The clock ticks on” en volgt met “Herzschlag” weer een pakkend deuntje. Ik kan me "Dagen als deze" goed voorstellen als ik op de Autobahn rijd. Zelfs met het langzame “I don't share you”, het rockende “Seligkeit” en het stuwende “My Deal with God” kan de hoge kwaliteit van de songwriting en de productie behouden blijven. Deze sterke schijf eindigt uiteindelijk melancholisch en contemplatief met “Nevermore”.
Mono Inc. kan met hun nieuwste werk over de hele linie overtuigen. Van de trackselectie tot de instrumentatie tot het hoesontwerp, alles is uiterst coherent. Muzikaal ergens in de grote wereld tussen Eisbrecher, Oomph!, The Cure, HIM en Nick Cave krijgt de luisteraar een schijf vol hits voorgeschoteld die ervoor zorgen dat ze de band live willen meemaken. Het typische Mono Inc.-geluid is al na de eerste paar seconden hoorbaar, want ondanks de nieuwe Duitse teksten is de band trouw gebleven aan hun stijl. Met songstructuren die even emotioneel als pakkend zijn, heeft Mono Inc. een ideaal platform voor hun verfijnde en verfijnde speelvaardigheden. Muzikaal is de schijf nogal mainstream-zwaar, wat niet betekent dat dit werk slecht is, alleen maar omdat er een overstap is gemaakt naar muziek die compatibel is met de massa. Integendeel, het album is niet alleen een must-have voor fans! Het nieuwe album zal vanaf 9 augustus 2013 in de winkels liggen en iedereen die houdt van de muziek van Rammstein, Eisbrecher, Oomph! of Megaherz, je moet deze schijf eens checken!
- Gegroet, gegroet zegeningen
- gelukzaligheid
- Mijn deal met God
- Geen manier te ver
- euthanasia
- Alles dat overblijft
- De klok tikt verder
- Een betere manier om te sterven
- hartslag
- Dagen zoals deze
- Ik deel je niet
- nooit meer
[rwp-review id = "0"]